Elisa (1993) heeft een hart voor diversiteit. Zet haar in een groep mensen met allemaal dezelfde mening, en ze zou deze omgeving snel saai vinden. Ze haalt haar energie uit open gesprekken en leren van mensen die anders zijn dan zijzelf. Die rijke ontmoetingen geven mee vorm aan haar normen en waarden, waardoor haar handelen altijd gekleurd zal zijn door haar hart, principes en kennis.
Elisa is opgegroeid in de diversiteit op haar jeugdbeweging (een scouts voor kinderen met en zonder handicap). Dat neemt ze mee doorheen de rest van haar leven wanneer ze bewust kiest voor de opleiding orthopedagogiek, en daarna ook in haar job binnen kinderopvang De Egeltjes. Hier ervaarde ze het belang van vroegtijdig inspelen op de noden van kwetsbare gezinnen. In de 6 jaar dienst zag ze het effect dat inspelen op maat voor de allerkleinsten heeft.
Hoewel de samenwerking met De Egeltjes afliep, bleef de missie nazinderen. Dat en haar hart voor kinderen zorgde ervoor dat ze de keuze maakte om zelf een gelijkaardig project op te starten.
Steven (1988) is de man van Elisa. Hij leerde haar kennen door de jeugdbeweging. Steven heeft dus van dezelfde diversiteit mogen genieten in zijn jonge levensjaren.
In vergelijking met Elisa is Steven de nuchterheid en logica zelve. Hij heeft dan ook een heel andere achtergrond als het aankomt op zijn studies. Zijn master in de elektromechanica zorgt ervoor dat Steven er goed in is om de technische kant van de zaken te zien.
Zijn achtergrond in het technische, samen met de sociale en diverse achtergrond op de jeugdbeweging maakt dat Steven erg gemotiveerd is om dit sociaal project op te starten.
Steven wil het verschil kunnen maken voor mensen die dat nodig hebben. Hij is rationeel en rustig en kan op basis van objectieve analyse en eigen onderzoek vaststellen dat een project zoals Maan en Wolf nodig is, en ook zal werken.
Yana beschikt over een bachelor in de orthopedagogiek en leerde Elisa kennen binnen het werkveld. Ze voelde al snel dat ze naast een gemeenschappelijke passie voor de ontwikkeling en opvoeding van (jonge) kinderen, ook een groot hart voor diversiteit deelden. Dit liep over in een fijne samenwerking en ze zette mee haar schouders onder het project Maan en Wolf.
Rani (1997) zit in de fleur van haar leven. Een kenmerk dat haar typeert is ruimdenkendheid. Vanaf jonge leeftijd stelde ze al vaak de vraag: “Waarom?” (wat geregeld zorgde voor gezucht van haar ouders omdat ze hier niet altijd op konden antwoorden). Van hieruit is dan ook haar interesse gegroeid in psychologie en koos ze voor de bachelor Toegepaste Psychologie.
Verder probeert Rani te leven naar de groeimindset van Carol Dweck. Deze gaat ervan uit dat we fouten niet moeten zien als mislukkingen maar als lessen die ons leren te groeien. Deze overtuiging wilt ze graag doortrekken binnen Maan en Wolf. Kinderen moeten alle kansen krijgen om te groeien.
Daarnaast is Rani open-minded op vlak van cultuur, afkomst, levenswijze enz. Ze houdt altijd in het achterhoofd dat het begrip “anders” subjectief is omdat het tegenover de eigen zienswijzen wordt gezet die verschillen van persoon tot persoon.
Rani werd dan ook sterk geboeid door de missie en visie van de opvang. Vol enthousiasme stapt ze mee in de wereld van Maan en Wolf.
Naomi (1996), is al haar hele leven lang geboeid en graag omgeven door het allermooiste wat er is: mini mensjes. Ze geniet ervan om samen met de allerkleinsten de wereld te ontdekken, samen te groeien en stappen te mogen zetten (letterlijk en figuurlijk!). Hun groei, ontwikkeling en ontstaan vanaf het prille begin is iets wat haar altijd al gefascineerd heeft. Onder andere daarom koos ze voor de opleiding ‘vroedkunde’, en behaalde in 2019 haar diploma. Tijdens haar studies deed ze al wat ervaring op in de kinderopvang door vakantie- en vrijwilligerswerk. En ook na het afstuderen vond ze haar weg terug naar de kinderopvang. De passie voor de kleinste kindjes blijft groot.
Omdat het tijd was voor een nieuwe uitdaging, startte Naomi met de opleiding verpleegkunde. Ze wou wel graag aan het werk blijven in de kinderopvang en hierdoor kwam Maan en Wolf op haar pad. Hier werd ze meteen geboeid door hun missie & visie en gelooft ze in het bieden van eerlijke en gelijke kansen.
Sybille (1997) geeft graag iedereen, ondanks extra zorgvraag de kans om te doen in het leven wat ze graag doen. Dit denkbeeld zorgde ervoor dat Sybille koos voor een bachelor in de ergotherapie.
De woorden ‘dat gaat niet’, staan niet in Sybille haar woordenboek en ze zal altijd een (creatieve) manier proberen te zoeken om problemen op te lossen of drempels weg te werken.
Sybille groeide op met een zus die een beperking heeft. Hierdoor weet ze welke uitdagingen onze maatschappij kan brengen voor mensen met een extra zorgvraag. Ze maakte dankzij haar zus kennis met de AKABE- scouts. Een jeugdbeweging voor kinderen met en zonder beperking. Hier engageert ze zich als leiding en hoofdleiding.
Als ergotherapeut weet ze hoe belangrijk de rol van een goede omgeving is, zeker voor jonge kinderen. Samenwerken met ouders om zo’n liefdevol mogelijke omgeving te creëren waarin hun kind op eigen tempo kan ontwikkelen is een missie waar Sybille hard voor wil werken.
